استاندارد حسابداری شماره ۴
پرسش
استاندارد حسابداری شماره ۴ را در ۵ سطر بصورت خلاصه و مفید توضیح دهید .
در حال پیشرفت
0
استاندارهای حسابداری
5 سال
۱۳۹۸/۴/۱۰ ۱۹:۳۷:۵۳
۱۳۹۸/۴/۱۰ ۱۹:۳۷:۵۳ 2 پاسخ
976 بازدیدها
مدال برنز 0
پاسخ ها ( ۲ )
ذخیره : نوعی بدهی است که زمان تسویه و یا تعیین مبلغ آن توأم با ابهام نسبتاً قابل توجه است.
ذخایر به عنوان بدهی شناسایی میشود ، زیرا تعهدات فعلی است و ضرورت خروج منافع اقتصادی برای تسویه این تعهدات محتمل است.
بدهیهای احتمالی بعنوان بدهی شناسایی نمیشود، زیرا:
تعهدات احتمالی است و وجود تعهد فعلی واحد تجاری که منجر به خروج منافع اقتصادی میشود، باید تأیید گردد، یا
تعهدات فعلی است که معیارهای شناخت بدهی را ندارند (زیرا خروج منافع اقتصادی برای تسویه تعهد، محتمل نیست یا برآورد اتکاپذیر مبلغ تعهد امکانپذیر نمیباشد).
ذخیره باید در صورت احراز معیارهای زیر شناسایی شود:
واحد تجاری تعهدی فعلی (قانونی یا عرفی) دارد که در نتیجه رویدادی در گذشته ایجاد شده است،
خروج منافع اقتصادی برای تسویه تعهد محتمل باشد ، و
مبلغ تعهد بهگونهای اتکاپذیر قابل برآورد باشد.
اگر احتمال وجود تعهد فعلی در تاریخ ترازنامه بیشتر باشد، واحد تجاری به شرط وجود معیارهای شناخت، ذخیره شناسایی میکند. در صورتی که به احتمال زیاد، تعهد فعلی در تاریخ ترازنامه وجود نداشته باشد، واحد تجاری یک بدهی احتمالی را افشا میکند، مگر اینکه امکان خروج منافع اقتصادی بعید باشد.
رویداد گذشتهای که منجر به تعهد فعلی شود، رویداد تعهدآور نامیده میشود.برای اینکه رویدادی تعهدآور تلقی شود، لازم است واحد تجاری هیچ راه کار عملی جز تسویه تعهد ایجاد شده ناشی از این رویداد نداشته باشد، این وضعیت تنها در موارد زیر واقع میشود:
الزام قانونی برای تسویه تعهد وجود داشته باشد، یا
تعهد عرفی وجود داشته باشد)
برای مخارجی که در آینده جهت انجام فعالیتهای آتی تحمل میشود، ذخیرهای شناسایی نمیشود.
واحد تجاری ممکن است بدلیل ضرورتهای تجاری یا الزامات قانونی، مایل یا ملزم باشد تا مخارجی را برای انجام فعالیت به روش خاص در آینده تحمل کند (برای مثال، نصب فیلترهای تصفیه در یک کارخانه سیمان). از آنجا که واحد تجاری میتواند از طریق اقدامات آتی (مثل تغییر روش عملیات) از مخارج آتی اجتناب کند، بنابراین تعهد فعلی برای آن مخارج ندارد و ذخیرهای نیز شناسایی نمیکند.
خروج منافع اقتصادی درصورتی محتمل تلقی میشود که احتمال وقوع رویداد بیش از عدم وقوع آن باشد.
واحد تجاری نباید بدهی احتمالی را شناسایی کند.
بدهی احتمالی افشا میشود، مگر اینکه امکان خروج منافع اقتصادی بعید باشد.
چنانچه واحد تجاری مشترکاً و متضامناً درقبال یک تعهد مسئولیت داشته باشد، آن بخش از تعهد که انتظار میرود توسط سایر ) اشخاص ایفا شود بعنوان بدهی احتمالی محسوب میشود.
بدهیهای احتمالی بطور مداوم ارزیابی میشود تا تعیین گردد که آیا خروج منافع اقتصادی محتمل شده است یا خیر.
واحد تجاری نباید دارایی احتمالی را شناسایی کند.زیرا ممکن است منجر به شناخت درآمدی شود که هرگز تحقق نیابد.
دارایی احتمالی زمانی افشا میشود که ورود منافع اقتصادی محتمل باشد.
چنانچه ذخیرهای که اندازه گیری میشود مربوط به اقلام متعددی باشد، تعهد از طریق تعیین وزن هر یک از پیامدهای ممکنبا توجه به احتمال وقوع آنها برآورد میشود(یعنی ارزش مورد انتظار).
هنگامی که پیامدهای احتمالی دارای یک دامنه پیوسته است و احتمال وقوع هر رویداد در این دامنه مشابه سایر رویدادهاست، نقطهمیانی این دامنه بعنوان ذخیره برآوردی مدنظر قرار میگیرد.
هنگامی که اثر ارزش زمانی پول با اهمیت است، مبلغ ذخیره باید معادل ارزش فعلی مخارج مورد انتظار لازم برای تسویه تعهد باشد.
اگر شواهد عینی کافی وجود داشته باشد که رویدادهای آتی مؤثر برمبلغ مورد نیاز برای تسویه تعهد، رخ خواهد داد، این رویدادها باید در تعیین مبلغ ذخیره در نظرگرفته شود.
سود ناشی از واگذاری مورد انتظار داراییها نباید در اندازهگیری ذخیره در نظر گرفته شود.
چنانچه انتظار رود تمام یا بخشی از مخارج مورد نیاز برای تسویه ذخیره توسط شخص دیگری جبران شود، این مبلغ تنها زمانی بعنوان یک دارایی جداگانه شناسایی میشود که جبران آن پس از تسویه تعهد توسط واحد تجاری تقریباً قطعی باشد.
در صورت سود و زیان میتوان هزینه مرتبط با یک ذخیره را پس از کسر مبلغ شناسایی شده برای جبران مخارج ارائه کرد.
در بیشتر موارد، پرداخت تمام مبلغ موردنظر به عهده واحد تجاری است به گونه ای که اگر شخص ثالث به هر دلیل تعهد خود را ایفا نکند، واحد تجاری باید کل مبلغ را تسویه کند. در چنین وضعیتی، برای کل مبلغ بدهی ذخیره شناسایی می شود و مخارج قابل جبران توسط شخص ثالث تنها زمانی به عنوان یک دارایی جداگانه شناسایی میشود که جبران آن پس از تسویه تعهد توسط واحد تجاری تقریباً قطعی باشد.
در برخی موارد، واحد تجاری درصورت قصور شخص ثالث در پرداخت مخارج موردنظر، متعهد به پرداخت آن نخواهد بود و در نتیجه ذخیرهای از این بابت شناسایی نمی کند.
درمواردی که برای تعیین مبلغ ذخیره از تنزیل استفاده میشود، مبلغ دفتری ذخیره در هر دوره با گذشت زمان افزایش مییابد. این افزایش بعنوان هزینه مالی شناسایی میشود.
بابت زیانهای عملیاتی آتی نباید ذخیرهای شناسایی شود.
در صورتی که واحد تجاری قرارداد زیانبار داشته باشد، تعهد فعلی مربوط به زیان قرارداد باید به عنوان ذخیره شناسایی شود.
هرگاه رویدادهایی موجب زیانبار شدن قرارداد شود، یک بدهی وجود دارد که شناسایی میشود.
قرارداد زیانبار قراردادی است که مخارج غیرقابل اجتناب برای ایفای تعهدات ناشی از قرارداد بیش ازمنافع اقتصادی مورد انتظار آن قرارداد باشد. مخارج غیرقابل اجتناب قرارداد عبارت از حداقل خالص مخارج خروج از قرارداد یعنی اقل “زیان ناشی از اجرای قرارداد” و “مخارج جبران خسارت ناشی از ترک قرارداد” است.
قبل از ایجاد ذخیره برای یک قرارداد زیانبار، واحد تجاری زیان کاهش ارزش دارایی های اختصاص یافته به آن قرارداد را شناسایی می کند.
موارد زیر نمونه هایی از رویدادهایی است که میتواند مشمول تعریف تجدید ساختار باشد:
فروش یا توقف یک فعالیت تجاری،
بستن مکان فعالیت تجاری در یک کشور یا منطقه یا تغییر مکان فعالیتهای تجاری از یک کشور یا منطقه به کشور یا منطقه دیگر،
تغییر ساختار مدیریت، برای نمونه، حذف یک لایه از مدیریت، و
تجدید سازمان اساسی که اثر با اهمیتی بر ماهیت و محور عملیات واحد تجاری دارد.
برای مخارج تجدید ساختار تنها در صورتی ذخیره شناسایی میشود که معیارهای عمومی شناخت ذخایر احراز شود.
در رابطه با فروش تمام یا بخشی از فعالیت تجاری، هیچگونه تعهدی ایجاد نمیشود مگر اینکه واحد تجاری به موجب یک قرارداد فروش ملزم به فروش باشد.
ذخیره تجدید ساختار باید تنها شامل مخارج مستقیم ناشی از تجدید ساختار باشد یعنی آن مخارجی که هم برای تجدید ساختار ضروری است و هم به فعالیتهای جاری واحد تجاری مربوط نباشد.
سلام وقت بخیر استاندارد شماره ۴ حسابداری مربوط به ذخایر و بدهی های احتمالی و دارایی های احتمالی است.
تفاوت عمده بین ذخایر و بدهی های احتمالی شامل موارد زیر میشود. ذخایر به عنوان بدهی شناسایی میشود همچنین تعهدات فعلی است و ضرورت خروج منافع اقتصادی برای تسویه این تعهدات محتمل است. اما بدهی های احتمالی به عنوان بدهی شناسایی نمیشود همچنین تعهدات احتمالی است و وجود تعهد فعلی واحد تجاری که منجر به خروج منافع اقتصادی میشود، باید تأیید گردد.